Ik ben zo’n moeder. Die moeder die alles vergeet. Misschien komt het omdat ik meer de vaderrol heb, dat ik niet zo’n mechanisch moeder-systeem heb. Ik heb Shai niet gedragen en begin me af te vragen of het vermogen om alles te plannen wordt gedownload door je lichaam op het moment dat je eitje bevrucht wordt.
‘Ik schaam me er niet langer voor’
Ik schaam me er niet langer voor, als het ‘luizenpluisdag’ is komt mijn zoon met een vette Elviskuif de klas binnenwandelen en bedenk ik me op weg naar buiten dat zijn klasgenoten niet onverzorgd waren, maar dat hun ouders wèl hadden onthouden dat de haren gel-vrij moesten zijn voor inspectie. Vergeten inloopochtenden kan ik spontaan inplannen omdat ik thuis werk, en het stralende snoetje van Shai maakt dat ik me minder druk maak om het uitstellen van mijn werk. Daarbij voelde ik me wel heel erg schuldig na die keer dat ik hem ophaalde van school en hij vertelde dat alle ouders mochten blijven kijken maar hij mij nergens zag. En die keer dat hij pas om half tien op school hoefde te zijn en wij om half negen paraat stonden? Ach, dat lossen wij op met een wandeling naar de bakker voor iets lekkers. Elk nadeel heeft z’n voordeel.
Paniekerige blik
Ik ben zo’n moeder die de school binnenloopt en wiens hart even stilstaat omdat de grote kleuterhal compleet is versierd en vol staat met allerlei tafels met verschillende soorten knutselmateriaal. Mijn hoofd gaat razendsnel alle mailtjes langs die ik de afgelopen dagen van school heb ontvangen en vluchtig heb bekeken. Heb ik iets over het hoofd gezien? Is er een inloopochtend of een weekviering? Als mijn paniekerige blik wordt opgevangen door een andere ouder (die ook in paniek binnenkwam maar direct navraag deed over de commotie) stelt ze me gerust. Ze gaan ‘gewoon’ paastakken maken. Gelukkig, ik kan gewoon aan het werk straks.
Alweer vergeten
Als ik naar buiten loop zwaait een van de ouders naar me en roept dat de optocht door de wijk om half twaalf begint. KUT. Ik loop natuurlijk gezellig mee in de optocht, maar was alweer vergeten dat dat vandaag was. Daarnaast is het weer eens een ouder die mij herinnert aan de plannen van vandaag, ze weten allemaal dat ik ‘zo’n moeder’ ben. In mijn hoofd maak ik vlug een nieuwe planning voor de ochtend en zo zorg ik dat ik stipt om half twaalf meestamp in de optocht.
‘Ben je ook zo’n moeder? Maak je niet druk.’
Als je dit leest, en je bent ook ‘zo’n moeder’, maak je dan niet druk. Je bent geen slechte moeder omdat je soms iets vergeet. Het leven met een kind is druk, vooral als je erbij werkt. Dat je iets vergeet is helemaal niet erg, zolang je je kind bij je hebt komt alles goed. Wat wel handig is; zorg dat je er in het begin van het schooljaar achter komt welke ouder het meest betrokken is in de klas. Als je zorgt dat je als een incognito babygansje achter deze ouder aanwaggelt heb je de meeste kans op een geslaagd moederschap.
